بازی جدید روحانی

بر خلاف برخی رفقا معتقدم روحانی با طرح فسادهای میلیارد دلاری یک واکنش عصبی و انفعالی نسبت به مبارزه با فساد مدیران و اطرافیانش نشان نداده است. روحانی را باید بر بستر برنامه های راهبردی اش تحلیل کرد. 

 

فضای عمومی کشور به شدت به ضرر گفتمان و جریان او در حال پیشرفت است. طرح های روحانی یکی پس از دیگری زمین خورده. فسادهای اطرافیانش ثابت شده . بی عملی دولت او هم برای مردم عیان شده. جریانی که او سالها تخریبش می‌کرد، منجی مردم شده. فاسدها را میگیرند و پهپادهای دشمن را میزنند. نخبگان سیاسی اکثراً دچار بی عملی شده اند. اصلاحات و اعتدال و کارگزاران  او را به رسمیت نمیشناسند و راس روشنی هم ندارند. همه اینها یعنی گفتمان و جریان او به طور کلی در کشور در حال حذف و به حاشیه رانده شدن است. 

 

 راه حل چیست؟

راه حل همان است که او در دوران ریاست جمهوری اش از آن مدد گرفت. یعنی حالا که من خودم حرفی برای اثبات خود ندارم کاری می‌کنم که همه متهم به فساد و تباهی شوند.

 

این رفتار چند فایده دارد: 

اولا چهره همه کشور لااقل تا مدتی که او نیاز به اراده مردم دارد سیاه خواهد بود و در این سیاهی توهمی میتوان پنهان شد.

 

ثانیا اگر زخم دوقطبی های کهنه مردم با این اتهامات و التهابات سر باز کند آن وقت مردم پرسپولیس_استقلالی رای خواهند داد نه از سر فهم و تبیین و اندیشه و این شانس او را برای انتخاب شدن بیشتر می‌کند. 

 

رابعا با ایجاد التهاب اجتماعی کاری می‌کند تا دیگر نهادهای حاکمیتی فشار به او و اطرافیانش را به هزار مصلحت سنجی کمتر کنند. 

 

خامسا چه بسا او بتواند طرحهای دولت خود را در تثبیت  اف ای تی اف و غیره پیش ببرد. انتخاب وزیر نفت و رئیس بانک مرکزی برای توضیح فسادها را بی ربط به این داستان نگیرید. بازوهایی که باید این فشار را مدیریت کنند تا او به هدفش برسد. 

 

و خلاصه در مجموع برای مدتی برای جریان خود زمان بخرد و رای جمع کند شاید دولت آمریکا عوض شود و دری گشوده شود ولو ظاهری تا آبرویش را هم ترمیم کند. روحانی مدتها است دنبال این است که با گذشت زمان گشایشی از آن طرف مرزها برای خود درست کند.

علی مهدیان